ஆண்டாள் பெருமை! 2



கால்கள் மண் பட
கனவு களில் கண் முட
காட்சியில் அவன் கூட
சாட்சியாய் நெஞ்சாட
நினைவெல்லாம்
 நின்னைச் சுற்றியே...
அறியவில்லை என்னைப்
 பற்றியே
ஆய்த்தமாய் உனக்காக
நான் இருக்கும் போது
நாதா!
தெருவில் போறவனுக்கு இல்லை
என் தேகம்
நான் தேக்கி வைத்தது
என் தந்தை தூக்கி
வளர்த்தது...
சராசரி மனிதனுக்கு
கிடைக்க யில்லை
உலகம் காக்கும்
மாமன்னனுக்கு - அந்த
அரங்க நாதனுக்கு படைக்க!
வாய் துடுக்காய்
வார்த்தை பேசியே
எல்லாம் வல்ல
என்னுள் எல்லாமாய்
உள்ள...
வைகுந்ந வாசியே-எனை
கொஞ்சம் நேசியே-நான்
என்றும் உன் தாசியே!
உன்னுடன் சேர சற்று
யோசியே(ன்)
உனக்கு-நான்
இரண்டாவதோ மூன்றாவதோ தெரியாது-ஆனால்
உன்னுடன் ஒன்றாவது
உறுதியே - அது
இறுதி யே
எனக்கில்லை அதில்
ஒன்றும் மறதியே!

அவன் மறக்காமல் இருக்க - அவளை
மறுக்காமல் இருக்க
நார் சேர்த்தே மாலையாக்கினாள்
மார் சேர்த்தே நாளும்
சூட்டினாள்!

அந்த
உறங்காதவனுக்கு
ஊர்காவலனுக்கு
உத்தரவு போட்ட உத்தமி
குழப்பம் மில்லாது
 குழம்பி போனாள்-தினம் கிளம்பி
கோவிலுக்கு போனாள்
பார்ப்பவர்கள் எல்லாம்
நகைக்க
பக்கத்தில் இருப்பவர்
பகைக்க - அவள்
தந்தை யோ திகைக்க
அவள் மட்டும் நினைத்திருந்தாள்
அவன் நினைவில்
 நனைந்திருந்தாள்!
அநேகமாக வருந்திருந்தாள்
அன்றாடம்
பாசுரங்கள் அறிந்திருந்தாள்
அறிவித்திருந்தாள்
அதையே ஆகாரமாய்
பருகி இருந்தாள்!

எத்துனை நெஞ்சுரம்
எத்தனை வைராக்கியம்
கற்பனை க்கும் எட்டாத
காரியம் அன்றோ...
அவள் காவியம் அன்றோ!

கடைசியில்
ஆண்டாள் வென்றாள்
அரங்கன் நின்றான்
அவள் தந்தை கனவில்!
சிரித்தான் - மொழி
சொரிந்தான்
ஆழ்வாரே!
ஆழைத்து வா
திரு ரங்கத்திற்கு
ஆண்டாளை
முடிக்கிறேன் மனம்
தருகிறேன் அவளுக்கென்று ஒர்
இடம்!
இது திடம்
நடக்கட்டும் நடக்கும்
அவ்விடம்!
அழைத்துக் கொள்
துணைக்கு மதுரை
 மன்னனையும்
கனவில் வந்தவன்
சொன்னான்
சொன்னவன் மறைந்து
சென்றான்!

பெரிய ஆழ்வாருக்கு
தூக்கி வாரிப் போட்டது
மீண்டும் அரங்கன்
சொல் கேட்டது
அவர் மனம் யாழ்
மீட்டியது!
நா வறண்டு வார்த்தை
பெரிதாகவில்லை
அம்மா தாயே ஆண்டா
அழைத்தார்
தூங்கி யவளை உசிப்பி
உச்சி முகர்ந்தார்
உள்ளங் குளிர்ந்தார்
மெல்ல குனிந்தார்...
காதோடு சொன்னார்
அம்மா - ஆண்டாள்
உன்னை ரங்கன்
ஏற்றுக் கொண்டார்
என்னிடம் தோற்று
நின்றார்
வாடா முல்லை யே
வாடகை பிள்ளை யே
மனதிற்க்குள் சொல்லி
கொண்டார்!
என்ன தவம் செய்தேன்
 உன்னை காக்க
அரங்கனைப் பார்க்க
தாயே ஆண்டாள்
நீ வாழ்வாங்கு வாழ
வாழ்த்துகிறேன்
வாழிய பல்லாண்டு!
ஆண்டாள் மறைந்தாள்
ஆனால் யாரும் மறக்கவில்லை
ஆண்டாள் வருகை
திருமாலின் பெருமையே - என்
ஆண்டாளின் பெருமை!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

வேலுநாச்சியார்! - 1

வேலு நாச்சி அவ வீர சாட்சி! மறவர் பிறப்பு-அவள் மறவாத இருப்பு! வெள்ளையேன் கண்ணீல்- விரல் விட்டு ஆட்டியவர்களில் அவ விரலும் ஒன்று! வடக்கே ஜான்சி ராணிக்கு முன்னே தெற்கே பேன்சி(பேமஸ்) ராணியாய் ஆனவள்! வீர தமிழச்சி விவேகம் அவகட்சி! நயவஞ்சகன் நவாப்மூலம் நிர்கதியாய் ஆனவள் நடுத்தெருவிற்கு வந்தவள் - பின் அவன் குல நடுங்கச் செய்தவள்... நெற்குதிராய் நிமிர்தவள்! சிவகங்கை சீமைக்கு சீராய் புகுந்த மகிமை கணவர் இறந்ததும் போராய் எழுந்த பெருமை! உடன்கட்டை ஏறாது உடல் சுட்டே குறைக்காது நெஞ்சுக்குழி ஈரம் மறையாது அவ ராணி ஆன வீரம் மறக்காது! இரமாநாத புரம் ஜில்லாவில் பிறந்ததோர் நன்நாளில் சக்கந்தி கிராமத்தில் சக்தி வாய்ந்த நாமத்தில் வேலுநாச்சி பிறந்தார் நூற்றாண்டை கடந்து சொல்லாட்சி யாய் திகழ்ந்தார்! விஜயரகுநாத செல்லத்துரை சேதுபதி இவ பிறப்பிற்கான அதிபதி! முத்தாத்தாள் நாச்சியார் இவளைப் பெற்றவள் மனமறிய கற்றவள் இனமறிய கற்பித்தவள் இளமங்கையாய்-இன வேங்கை யாய் பிரசவித்தவள்... கைவீச்சு கண்வீச்சு கத்திவீச்சு புத்திவீச்சு எல்லாமே அவளிடம் முழுவீச்சில் தான்! நேர்முக பேச...
Read more

ஆண்டாள் பெருமை!

என் ஆண்டாளின் பெருமை  அன்று-அவள் காத்த பொருமை காதலால் கடவுளைச் சேர்ந்த உவமை! ஒரு கோடி மலர் கூடி உருவானவள்-அக் கோதை மலர் சூடித் திருவானவள்! தரத்தில்லே தங்கத்தின் நிறமானவள் தவத்தில்லே திருமாலின்  நிழலானவள்! நினைவிலே அவனை நீங்கா தவள் நினைக்கையில் கண் தூங்காதவள் பெண்யின வர்க்கத்தில் உயர் வானவள் பேரின்ப உயரத்தில் மேலானவள்! குழந்தை யாய் காது கொடுத்து கதை கேட்டவள் ஶ்ரீ ரங்கத்து நாயகனை தனக்கென்று காயத்தில் சேர்த்த வள்! கணவனை கடவுளாய் பார்த்த பெண் இனம் அந்த-கடவுளையே கணவனாய் பார்த்தது இவள் மனம்! பெண் யென்றால் பேயும் யிறங்கும் பேச்சுக்கு... ஆனால் -அந்த பெருமாளு(னு)ம் இறங்கினார் அவ மூச்சுக்கு! பெண் நினைத்தால் முடியாதது ஏதுமில்லை ஏளனம் கடந்து ஏழ்மை கடந்து-அந்த ஏகாந்த மூர்த்தி யை மனமுடித்து காட்டிய திலகவதி! ஆழ்வார்கள் இடையே திகலும் யுவதி நாயன்மார்களைத் தெரியும் ஆழ்வார்களைத் தெரியும் இந்த தாயின் மாரைத் தெரியுமா அந்த ஆண்டாளைத் தெரியுமா! ஆழ்வார்களில் ஆண்டாள் மட்டுமே பெண் ஒருத்தி-அவ மனம் நிறுத்தி-திரு மண் பொறுத்தி... பருவத்தில் வளரும...
Read more

கல்லனை-1

கல்லணை...! கல்லால் கட்டப்பட்ட அணை! காவிரி குறுக்கே வெள்ள பெருக்கை பெரும் நீரை... கல் யானையாய் நின்று தடுக்கும் அணை தடுப்பணை! இதற்கு இல்லை ஈடு இணை... சோழப் பாட்டன் கொடுத்த கொடை கொடுப்பினை! அவன் காவியத்தலைவன் முதுப்பெரும் கலைஞன் மூத்தச் சோழன் தன்நிகரில்லா தமிழன் சத்தியம் காத்தவன் சரித்திரம் படைத்தவன் விசித்தர மானவன் சான்றோர் கூற்று சரணமாய் ஏற்று சைவத்தை பற்றி சிவத்தைப் போற்றி ஞாயறாய் வாழ்ந்தவன் திங்களாய் திகழ்ந்தவன்! வேளா(ல)ன் வேதனையின்  வேர் அறிந்தவன் மழை இல்லா வேளையிலும்  பிழைஇல்லா  நீர்த் தேக்கி பயிர்தழைக்க அணை கட்டியவன் தமிழகத்திற்கு  தடுப்பணையை தகப்பனாய் அறிமுகப்படுத்தியவன்! ஈர் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இருபது நூறாண்டுகள் ஐம்பது தலைமுறைகள் 2400 சித்திரை 24000 பௌர்ணமி கள் கண்ட அணை... என்ன சொல்லது அந்த தெம்பை எப்படிச் சொல்வது அந்த பண்பை கல்லால் கட்டிவைத்தான்  தன் அன்பை! அணையாய் அழியாப் புகழாய்-யாரும் அறியா புதிராய்... ஊர் மகிழ உணவு பெருக பயிர் செழிக்க வளம் கொழிக்க மழைபெற வான்மகிழ வரப்புயர மக்கள்  ...
Read more