மந்தியுடன் சில நிமிடங்கள்...!

அன்றொரு நாள்
வேளை பளுவின்
மத்தியில்...
வேர்வை துளிகள்
நெத்தி யில்!
சற்றே ஓய்வுக்காக
சாய்ந்த நேரம்
அந்தி நேரம்!
அங்கே-
மந்திகள் சில
வந்த மாயம்...

மரத்திலிருந்து மதிலுக்கும்
மதிலில் யிருந்து
ஆஸ்பத்திரியின் சன்னலுக்கும்
தாவித் திரிந்தன...
சின்ன சந்தோஷம்
தூவி சென்றன!
முகம் அகன்று
ஒடுங்கி சுருங்கி
கண்கள் இரண்டும்
பளிச்சென்று...
சிலிர்ப்பூட்டும் சிரிப்பு!
குத்த வைத்து-அமர்ந்து
கைகோர்த்து
உணவை வாய்க்குள்
செலுத்திய அழகு!
பார்க்க ஆணந்தமாய்
இருந்தது - சிறிது
அச்சமாகவும் இருந்தது!

நடக்கையில்
பின்புறம் சிறிது
பலதுக்கு சிவந்து
காணப்பட்டது!
அங்கு மட்டும்
ஏன் சிவப்பு
ஆராய மன மில்லை!
உடற் ரோமத்துடன்
உருவ ஒற்றுமை யுடன்
பருமனாக ஒடுக்கமாக
சிறிதாய் பெரிதாய்
வயிற்றில் குட்டியுடன்
பலவாறு...

பயமின்றி திரிந்தன
நம்மை-பார்ப்பவர்களை
பயமுறுத்தி அலைந்தன!
கையில் வைத்திருப்பதை
எட்டி தாவி
தட்டி பறித்தன
பார்க்க பரவசமாக
இருந்தாலும்...
உள்ளுக்குள் சிறு பயம்!
குரங்கு(கள்) குட்டியை
பிடிப்பதில்லை...
குட்டிகள் தான்
தாயே பற்றிக் கொள்கிறது!
தாவும் போதும்
ஓடும் போதும்
பிடி தளர்வதில்லை...
தளர்தால்
பிடிவிழகி கிழே விழுந்தால்...
தன் கூட்டத்தில்
சேர்ப்பதில்லை!
ஆனாலும்-
அது பிடிதளர
தோற்பதில்லை!

என் சோர்வு நீங்கி
சுனக்கம் நீங்கி
புத்தி மலர்ந்தது...
என்னுள் பலவற்றை
புரியவைத்து -அது
நகர்ந்தது!
அன்று
காண நேர்ந்ததில்-சற்று
கவலை மறந்தது!
மனித பிறப்பின்
முன்னோடி!
அதன் தன்மை
நமக்குண்டு
மனித விசேடம்
விஷம்
நாக்கிலும் வாக்கிலும்
அதனிடம் இல்லை!
அதனிடம் கற்றதும்
உண்டு
கற்க வேண்டியது முண்டு!

தனியாக செல்லாது
தானாக சென்றது!
அதை இடையூறு
செய்யாது போது-நமக்கு
இடஞ்சல்கள் இல்லை!
கைமாற்றாது-ஒரு
கையில் ஓர் அக்குள்
சொறிகையில்...
ஏனோ நமக்கும்
செய்ய தோன்றியது!
ஓடிய வாலோடு
அதன் வாழ்வோடு
சிறிது நேரம்
ஒன்றுகையில்
என்னை அறியாது
பின்னே-
திரும்பி பார்த்தேன்...
மெல்ல
சிரித்துக் கொண்டேன்!


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

வேலுநாச்சியார்! - 1

வேலு நாச்சி அவ வீர சாட்சி! மறவர் பிறப்பு-அவள் மறவாத இருப்பு! வெள்ளையேன் கண்ணீல்- விரல் விட்டு ஆட்டியவர்களில் அவ விரலும் ஒன்று! வடக்கே ஜான்சி ராணிக்கு முன்னே தெற்கே பேன்சி(பேமஸ்) ராணியாய் ஆனவள்! வீர தமிழச்சி விவேகம் அவகட்சி! நயவஞ்சகன் நவாப்மூலம் நிர்கதியாய் ஆனவள் நடுத்தெருவிற்கு வந்தவள் - பின் அவன் குல நடுங்கச் செய்தவள்... நெற்குதிராய் நிமிர்தவள்! சிவகங்கை சீமைக்கு சீராய் புகுந்த மகிமை கணவர் இறந்ததும் போராய் எழுந்த பெருமை! உடன்கட்டை ஏறாது உடல் சுட்டே குறைக்காது நெஞ்சுக்குழி ஈரம் மறையாது அவ ராணி ஆன வீரம் மறக்காது! இரமாநாத புரம் ஜில்லாவில் பிறந்ததோர் நன்நாளில் சக்கந்தி கிராமத்தில் சக்தி வாய்ந்த நாமத்தில் வேலுநாச்சி பிறந்தார் நூற்றாண்டை கடந்து சொல்லாட்சி யாய் திகழ்ந்தார்! விஜயரகுநாத செல்லத்துரை சேதுபதி இவ பிறப்பிற்கான அதிபதி! முத்தாத்தாள் நாச்சியார் இவளைப் பெற்றவள் மனமறிய கற்றவள் இனமறிய கற்பித்தவள் இளமங்கையாய்-இன வேங்கை யாய் பிரசவித்தவள்... கைவீச்சு கண்வீச்சு கத்திவீச்சு புத்திவீச்சு எல்லாமே அவளிடம் முழுவீச்சில் தான்! நேர்முக பேச...
Read more

ஆண்டாள் பெருமை!

என் ஆண்டாளின் பெருமை  அன்று-அவள் காத்த பொருமை காதலால் கடவுளைச் சேர்ந்த உவமை! ஒரு கோடி மலர் கூடி உருவானவள்-அக் கோதை மலர் சூடித் திருவானவள்! தரத்தில்லே தங்கத்தின் நிறமானவள் தவத்தில்லே திருமாலின்  நிழலானவள்! நினைவிலே அவனை நீங்கா தவள் நினைக்கையில் கண் தூங்காதவள் பெண்யின வர்க்கத்தில் உயர் வானவள் பேரின்ப உயரத்தில் மேலானவள்! குழந்தை யாய் காது கொடுத்து கதை கேட்டவள் ஶ்ரீ ரங்கத்து நாயகனை தனக்கென்று காயத்தில் சேர்த்த வள்! கணவனை கடவுளாய் பார்த்த பெண் இனம் அந்த-கடவுளையே கணவனாய் பார்த்தது இவள் மனம்! பெண் யென்றால் பேயும் யிறங்கும் பேச்சுக்கு... ஆனால் -அந்த பெருமாளு(னு)ம் இறங்கினார் அவ மூச்சுக்கு! பெண் நினைத்தால் முடியாதது ஏதுமில்லை ஏளனம் கடந்து ஏழ்மை கடந்து-அந்த ஏகாந்த மூர்த்தி யை மனமுடித்து காட்டிய திலகவதி! ஆழ்வார்கள் இடையே திகலும் யுவதி நாயன்மார்களைத் தெரியும் ஆழ்வார்களைத் தெரியும் இந்த தாயின் மாரைத் தெரியுமா அந்த ஆண்டாளைத் தெரியுமா! ஆழ்வார்களில் ஆண்டாள் மட்டுமே பெண் ஒருத்தி-அவ மனம் நிறுத்தி-திரு மண் பொறுத்தி... பருவத்தில் வளரும...
Read more

கல்லனை-1

கல்லணை...! கல்லால் கட்டப்பட்ட அணை! காவிரி குறுக்கே வெள்ள பெருக்கை பெரும் நீரை... கல் யானையாய் நின்று தடுக்கும் அணை தடுப்பணை! இதற்கு இல்லை ஈடு இணை... சோழப் பாட்டன் கொடுத்த கொடை கொடுப்பினை! அவன் காவியத்தலைவன் முதுப்பெரும் கலைஞன் மூத்தச் சோழன் தன்நிகரில்லா தமிழன் சத்தியம் காத்தவன் சரித்திரம் படைத்தவன் விசித்தர மானவன் சான்றோர் கூற்று சரணமாய் ஏற்று சைவத்தை பற்றி சிவத்தைப் போற்றி ஞாயறாய் வாழ்ந்தவன் திங்களாய் திகழ்ந்தவன்! வேளா(ல)ன் வேதனையின்  வேர் அறிந்தவன் மழை இல்லா வேளையிலும்  பிழைஇல்லா  நீர்த் தேக்கி பயிர்தழைக்க அணை கட்டியவன் தமிழகத்திற்கு  தடுப்பணையை தகப்பனாய் அறிமுகப்படுத்தியவன்! ஈர் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இருபது நூறாண்டுகள் ஐம்பது தலைமுறைகள் 2400 சித்திரை 24000 பௌர்ணமி கள் கண்ட அணை... என்ன சொல்லது அந்த தெம்பை எப்படிச் சொல்வது அந்த பண்பை கல்லால் கட்டிவைத்தான்  தன் அன்பை! அணையாய் அழியாப் புகழாய்-யாரும் அறியா புதிராய்... ஊர் மகிழ உணவு பெருக பயிர் செழிக்க வளம் கொழிக்க மழைபெற வான்மகிழ வரப்புயர மக்கள்  ...
Read more